Een 40-jarige pornofilmer voelt zich in alle opzichten mislukt: zijn huwelijk is door wederzijds onbegrip op een scheiding uitgelopen, zijn enige dochter is lichamelijk en geestelijke gehandicapt en dank zij zijn alkoholisme is hij van kunstfotograaf tot pornofilmer afgezakt. Als zijn gewezen vrouw dan in een vlaag van wanhoop hun dochtertje vermoordt is voor zijn gevoel zijn eigen falen kompleet en hij ziet alleen in zelfmoord nog een uitweg. Dankzij het afstandelijk cynisme van Lodewijk de Boer wordt het verhaal - ondanks de vele emotionele taferelen - nergens melodramatisch.