De huidige machthebbers, de Big Tech’s, bepalen wat we zien en lezen en ze blijven chaos creëren. Chaos is hun verdienmodel. Ze willen geen regelgeving, geen handhaving van afspraken en regels op basis van binnen de democratie geformuleerde waarden. Waardenloos dus.

Zolang deze situatie dankzij de BigTech er is, wat doet de kunstenaar, de ontwerper om daaraan te ontkomen?

Illusie bestaat niet meer.
De tovenaar, goochelaar, de illusionist, escapologist en de scenograaf, als het om illusie, fantasie of verrassing gaat dan blijken ze dood. De Prompt vraagt AI om de verrassing, de illusie, het onverwachte en AI toont die maar ze blijken het niet meer te zijn want we hebben ze zelf besteld: Ge-Prompt’.

AI ontdoet zich van verrassingen. AI stel eigen doelen en ‘ontwikkelt’ capaciteiten die we beschouwen als ons exclusieve domein. AI formuleert strategische oordelen over de toekomst. Bepaalt het ook onze esthetiek, onze smaak? Over smaak valt immers te twisten. Gebeurt dat ook? Of neemt AI de discussies, het discours van ons over?

Aan de ontwerper AI als ‘kwast’, als ‘gereedschap’, te gebruiken om immersive kunstwerken te maken en de bezoeker te verrassen.
De huidige trend, de immersive experiences gemaakt door technici, wetenschappers en immersive fabrieken leveren een resultaat dat doet denken aan de eerst voorbeelden van Photoshop: het schaakbord met schedel. Geen smaak? Of ontbreken van vrije kunstenaars in het gezelschap makers?  Nu zijn het de historische kunstwerken die om ons heen worden geprojecteerd, zelfs bewegen en ons onderdompelen in plaats van ons te verrassen of een moment van contemplatie te bieden. Het zijn de digitale versies van de vloeistofdia’s van de 60er jaren als bewegend behang bij het gebruik van geestverruimende middelen.